http://annerenkler.blogspot.com/2010/03/calsmayan-bir-annenin-gozunden.html SİTESİNDEN ALINTIDIR.
Çalışmayan (!) bi anneyim ben..
Peki nedir,nasıldır çalışmayan bi anne olmak?
Zannedildiği kadar kolay mıdır?
“Sizin işiniz kolay,sürekli evdesiniz” cümlesini sık sık işitmeyi hak edecek kadar mı kolaydır?
Fedakarlık sadece yavrusunu bırakmak zorunda kalıp çalışmakta mıdır?
Ya da çok mu zordur? Çok mu sıkıcı?
Kendinden,kariyerinden,sosyal hayatından vazgeçmiş bi anne etiketi,çalışmayan anneler için biçilmiş kaftan mıdır?
Sorular çok,cevaplar çoğu zaman net ama her anne için farklı belki de..
Bana göre..
Çalışmayan anne olmak;
24 saat yavrusuyla bi arada olmaktır.
Gece uyuyup-uyanma seansları sonrası,sabah sinir harbinden çıkmış gibi yataktan kalkmak ve sonra da olay mahallinden uzaklaşıp sakinleşme,rahatlama seçeneği olmadan,tüm sakinliği ve sevgisiyle kaldığı yerden devam etmek zorunda olmaktır.Tüm gün mesaidir kimi zaman.
Kuzusunu bir yere bırakmak,gönüllü ya da gönülsüz ondan ayrılmak zorunda olmamaktır.
Evladına her istediğinde sarılmak,onu kucaklamak,doyasıya öpmek,koklamaktır.
Evde olduğu için, uyku saati dışında 1 sn. bile olsa ondan ayrılmak istemeyen bir çocukla, her işe yetişmek zorunda olmaktır. Yemek yapmalı,evi her zaman temiz olmalı,ne de olsa evde olduğu için çat kapı gelebilecek misafirlere her zaman hazırlıklı olmalıdır çalışmayan anne. Tüm bunların içinde becerebiliyorsa lavaboya gidebilmelidir. Ama asıl maharet bunu bile “çocuğum ağlayacak arkamdan” diye stres olmadan yapabilmektedir.Uyku saatinde banyo yapmak isteyip,telsizi almadan banyoya gidememek ve telsizden gelen bir sesle yarı sabunlu banyodan fırlamaktır.
Kışları, eğer ki gündüzleri kullanabileceğiniz bi araba yoksa, sürekli ama sürekli evde olmaktır. Eğer ki aileden ayrı bir şehirde yaşanıyorsa, anne-çocuk birbirine arkadaş olmaktır,yalnızlıkları paylaşmaktır.
İlk senelerde bakımsızlığı tavan yapmış bir eş olmaktır. Böyle olmaktan nefret edip, pijama çıkarıldığında kendini şanslı saymaktır. Bu halinden nefret edip,şartları sonuna kadar zorlamak, türlü şaklabanlıklarla çocuğu oyalayıp kendine çeki düzen vermeye çalışmaktır.
Baharla birlikte sürekli dışarı olmaktır.El ele gezmektir,dolaşmaktır,keşfetmektir.Büyüdükçe kendine arkadaş olmaya başlayan o minik insana bakmaya doyamamak,hızla büyüyüşüne inanamamaktır. Yarın değişik ne yapsak,nereye gitsek diye bi sonraki günün planını yapmaktır heyecanla. Alışverişi beraber yapmak,eve gelip beraber yerleştirmek,her şeyden olduğu gibi bundan da bir oyun türetebilmektir.
Hasta olduğunda başucunda olabilmektir.Şimdi nasıldır,ne yapıyordur diye merak içinde olmamaktır.
Kendinle olabilmek için biraz büyümesi gerektiğini bilmektir. Aklına eseni,canının çektiğini yapamamaktır. Biraz internette gezinmek,maillerine bakmak ya da biraz kafa dağıtıcı birkaç hobi ile uğraşmak için öğle uykusunun uzaması için dua etmektir.
Tüm gün göreve hazır bi oyun arkadaşı olmaktır. Miniğiyle doyasıya oynamak,eğlenmek,bir çok oyunu beraber keşfetmektir. Yeniliklere “Aaaa” diye beraber şaşırmaktır. Söylediği her yeni kelimede, keşfettiği her yeni mimikte,başardığı her adımda,her ilk’inde onun yanında olmak,büyümesinin her anına şahit olmaktır.
İş çalışmak ya da çalışmamakta değil,anne olmaktadır. Zorluklara kafayı takmayıp, anne olmanın keyfini çıkarmaya çalışmaktır..
Not: Bu yazıyı hazırlarken aslında çok tereddüt ettim. Amacım kesinlikle çalışan anne- çalışmayan anne kıyaslaması yapmak değil. Sadece kendi çerçevemden bir bakış. Bu böyle biline :
5 yorum:
iyi günler size bi bilgi vermek istiyorum eğer ikinci bi siteniz yoksa tamda bilmiyorum yazılarınız kullanılıyor ADRES:www.tiryakihobi.blogspot.com
Çook güzel ve içten bir yazıydı, bir çırpıda okudum. Bende çalışmayan bir anneyim :)) Ama anneyim !!
bi de bu yönden bakmak lazım.
çalışan anne, çocuğundan işteyken uzak kalabilir. ama ben biliyorum ki çalışmadan çocuğunu ihmal eden, bundan haberi bile olmayan, çocuğuyla samimiyeti sevgiyi kuralsızlığa ve laubaliliğe çevirip, saygıyı unutan ve çocuğuna unutturan(karşılıklı )o kadaar çok anne gördüm ki . (bi okul öncesi öğretmeni olarak şimdiye kadar toplamda120 yi geçgin anne ile birebir çalıştım ) bence çalışan anne çocuğunu Allah ' a emanet edendir. iyiyi düşünerek çocuğunun başına iyi şeyler getirebilendir. kendine ayıracağı zamanı az olan ve fedakarlık edip kalan tüm zamanı çocuğu ile geçiren ( ki kesinlikle hepsi değil, bazıları :) annedir.. ama unutmayalım ki mükemmel anne yoktur.. koşulsuz sevgi ve kaliteli ilgi vardır. yazınızı keyiffle okudum ve beğendim bu kesinlikle eleştiri değil . hatta işi bırakıp çocuk yapasım geldi :))
Burcu arkadaşımızın sözleri, calışan annelerin kendilerini rahatlatma yöntemidir.Çalışmayan anneleri küçümseyip, aslında onların yerinde olmayı çok istedikleri halde çalışan anne konumunda olmak daha iyiymiş düşüncesiyle kendilerini inandıran anneler.Çağımızda anneleri işe gönredip,çocukları bakıcalara bıraktırarak, kaliteli zaman geçirmek daha önemli sözlerine inandırarak anneleri çalışmaya teşvik ediyorlar.Bunun böyle olmadığını ben değil artık bir çok psikologta kabul ediyor.Birde şu açıdan bakalım ülkemiz de kadınlar erkeklerle aynı işide yapsa daha az maaş alıyorlar, aldıklarını da bakımlarına harcıyorlar,bence bizim kadınlarımız evde oturup çocuklarına bakarak gereksiz harcama yapmadan da işe giderek kazandığı parayı kazanabilirler..çalışan kadının tek avantajı ev hanımların dan çok daha az yoruluyorlar ,ev hanımları yedigün yirmidört saat calışıyorlar, maaş verilse en yüksek maaşla çalışan işçi olurlar.Ama türk kadınları karşılıksız ve zevkle eşine ve çocuklarına bakıyorlar:))anacım ne dertliymişim ,konuşucak yer arıyormuşum,cevap veren olursa devam ederim...
hayallerimdeki annelik bu benim inşallah bir bebeğim olursa ileride tabi önce evlenmek lazım:))) 24 saat onunla dolmak istiyorum...
çok güzel bir yazı olmuş ellerinize sağlık..
Yorum Gönder