UZUN BİR ARADAN SONRA TEKRAR MERHABA

Bu yıl ramazanımız her sene olduğundan çok daha farklı geçiyor, dua ederek ve hayatta hiçbir şey için garantimiz olmadığını öğrenerek...böyle olunca dünya ve içindekiler her zamanki gibi parlak gözükmüyor insanın gözüne. bir sürü şey gereksiz değersiz geliyor insana. sonra insan yavaş yavaş kendine geliyor (ya da kendinden uzaklaşıyor aslında)tekrar güzel yemekler yapmak,dikiş dikmek ve gülümsemek istiyor.
teyzem dün evine kavuştu, hastaneye yatırıldığı durumdan daha iyi şuan üstelik.ben de onun bu halini görmek için sabırsızlanıyorum :)bol bol şükrediyoruz. beni ve teyzemi tanımasanız da ettiğiniz içten dualara çok teşekkür ediyorum kim bilir hangimizin duasıyla biraz daha rahatladı teyzem.
ve bugün kendimi dikiş makinasının başına geçebilecek gibi hissediyorum. aşağıda fotoğrafı olan pembeli şifon kumaştan etek dikeceğim inşallah, bittinde paylaşmak üzere...